R(Z)egen van boven

Ja echt! Op de Golanhoogte voelden we een paar druppels. Gelukkig bleef het maar bij een paar en hadden we de rest van de dag zon en warmte.

Maar laten we bij het begin beginnen. Tijdens ons heerlijke, uitgebreide ontbijt ontmoetten we Timek Kolman, onze gids voor de dag. Deze man is geboren in Tsjechië en is tijdens de Praagse lente met zijn ouders gevlucht naar Nederland. Hij heeft 25 jaar bij Philips gewerkt, maar 6 jaar geleden bedacht hij: 'Het is mooi geweest, ik wil iets anders.' En hij verhuisde, met zijn gezin, naar Israël.
Nu werkt hij onder andere voor een organisatie (www.LeChaimToLife.org) die werkt met overlevenden van de Holocaust, de Sjoa. Jongeren die bijvoorbeeld hun dienst in het leger een jaar uitstellen worden gekoppeld aan oude mensen die de oorlog hebben overleefd. Deze jongeren bezoeken de overlevenden, praten met hen en geven hun het gevoel dat ze meetellen. De ouderen hechten hier grote waarde aan en zien echt uit naar deze bezoekjes.

Een andere taak van Timek is het rondleiden van toeristen door het land. In het kader daarvan hebben hij en onze buschauffeur ons vandaag prachtige plaatsen laten zien!

Nadat we eindelijk allemaal van echte, gekleurde sjekels (de munteenheid) waren voorzien, kon de tour beginnen.

Tiberias ligt aan de westkant van het meer van Galilea en we vertrokken richting de noordkant, naar Migdal of Magdala (waar Maria Magdalena vandaan kwam). Hier noemen ze dit meer ook wel het meer van Kinnereth, wat komt van het woord 'harp' - dit vanwege de vorm van het meer.
De stad Tiberias is één van de vier heilige steden van Israël, samen met Jeruzalem, Hebron en Zefat (Sarfath). De Jeruzalemse Talmoed (een joods geschrift naast de Tora) is gevormd in Tiberias.

We reden richting de Hula vallei, waar we bij een natuurpark een korte stop maakten om even rond te kijken. Onderweg vertelde Timek ons werkelijk van alles over het land en de cultuur.
Zo vertelde hij dat in het noorden van Israël, zoals in Tiberias, met name Sefardische Joden wonen. Deze mensen zijn dus afkomstig uit landen als Iran. Dit heeft invloed op de cultuur hier in Israël en dat is eigenlijk het algemene beeld in dit land: er zijn mensen uit allerlei landen afkomstig (150 culturen!!) die hier samen in één land leven. Dat is bijzonder. Dat is ook moeilijk. En leerzaam. Je leert er geduld van, en verdraagzaamheid. Maar bijvoorbeeld ook dat dingen niet altijd vanuit logica worden beredeneerd, maar vanuit het hart.

In dit land wordt de kloof tussen arm en rijk ook steeds groter. Het gebeurt ook dat mensen naar het noorden van het land verhuizen, omdat het leven daar goedkoper is. Leven in dit land is moeilijk. Wij denken in Nederland dat we het moeilijk hebben en dat de economie slecht is, en dat is ook niet helemaal te ontkennen, maar het kan veel erger. Laten we blij zijn met wat we hebben: met onze huizen, ons voedsel, onze vrijheid, etc. Hoe zou het zijn om steeds in spanning te leven? Om bedreigd te worden (meer passief of heel actief) door alle landen om je heen? Om beschietingen op je land te hebben?

Vanaf de Golan Hoogte konden we ook de berg Hermon zien en deze vormt de grens met Libanon en Syrië. We zagen verder het niemandsland wat daartussen ligt. Het is vreemd om te bedenken dat de Golan officieel nergens bij hoort, dat er af en toe beschietingen zijn en dat het alleen wordt beheerd door Israël. Israël heeft dit stuk land (dit gebergte) ook echt nodig om zich te kunnen verdedigen. De grens ligt anders bij de Jordaan en dat zou veel te gevaarlijk zijn: Syrië zou dan van de ene oever beschietingen kunnen uitoefenen op Israël, zonder dat enige verdediging mogelijk is..

Toen we uitgekeken waren op de Golan en bij de bunkers die daar zijn, vertrokken we door dit vulkanische gebied naar de Jordaan. Op een mooi plekje zijn we gestopt en hebben we het water betreden. Dominee Slingerland heeft meteen zijn flesje gevuld en dronk er zelfs wat van.
Koud water zeg! En een sterke stroming. Eric had erg gehoopt dat we nog zouden kunnen raften op de Jordaan, maar dan hadden we beter in het voorjaar kunnen komen. Toen hij de huidige stroom zag, kwam hij tot de conclusie dat hij het effect van raften dan ook wel thuis in de badkuip kon krijgen...

De Jordaanvallei is erg vruchtbaar en dat konden we ook wel zien: alles was best groen, terwijl de rest van het land behoorlijk dor en droog is.

Rond een uur of 2 was het weer tijd voor een overheerlijke lunch met pita-brood (veel beter dan in Nederland natuurlijk), houmous, andere sausjes en frites. Lekker vegetarisch dus, maar daar is niks mis mee! Trouwens, houmous schijnt erg gezond te zijn, dus we kunnen er lekker veel van eten. :)

Op de terugweg richting Tiberias kwamen we langs een kibbutz met de naam Ginesar, wat afgeleid is van een andere naam van het meer, namelijk 'Ginnesaret', wat 'vruchtbaar land' betekent. We hebben daar rond kunnen kijken en we hadden de kans om een opgegraven boot te bezichtingen die mogelijk uit de tijd van Jezus komt. Hij wordt daarom ook wel 'Jesus boat' genoemd. (Mensen die geld willen verdienen proberen hier uiteraard een slaatje uit te slaan en verkopen van die trendy tassen met in koeienletters 'Jesus boat' erop gedrukt. Wie weet een idee? Je krijgt er vast leuke gesprekken door! :) )

In deze kibbutz hebben we ook een aantal overlevenden van de Holocaust ontmoet. Erg indrukwekkend. Mensen van minimaal 70 jaar oud die bijvoorbeeld Auschwitz hebben overleefd. Wat een wonder! We hoorden hoe zij naar Israël kwamen en hier een leven zijn gaan opbouwen. Eén man, Isac, heeft wel 5 keer verteld dat hij hier een vrouw heeft, en kinderen, en kleinkinderen, en zelfs achterkleinkinderen. Hij was erg trots op zijn kroost.
Ik heb zelf ook met een man gepraat - Avi - die 88 jaar oud was en oorspronkelijk afkomstig uit Wenen en die hier is gekomen in 1947. Daarvoor had hij 8 jaar in Engeland gewoond en hij sprak dan ook Engels. Ik vond het mooi om zo even met hem te kunnen praten en te horen wat hij te vertellen had. Ontroerend. Timek benadrukte ook dat deze mensen het fijn vinden om bezoek te krijgen. Een hand, een gesprek, het betekent zoveel voor hen! Laten we hen niet vergeten, deze mensen die één, maar vaak meerdere oorlogen hebben meegemaakt en overleefd.

Na dit bezoek keerden we terug naar ons hotel, waar een uurtje later ons diner alweer stond te wachten. Wederom heerlijk en behoorlijk uitgebreid. Het toetje was vandaag helaas niet zo spannend: gelatine. Brr..

Direct na het eten kregen we een intensief, maar erg interessant verhaal te horen van een man met de naam Daniel Braun. Hij is de oprichter van LeChaim - To Life en hij is een Jood die leeft volgens het Oude Testament (wat volgens hem overigens een foute benaming is, want er is maar 1 testament).
Hij nam ons mee in een les over de Bijbel op een manier die zeer boeiend was, maar ook anders dan wij gewend zijn. De uitleg en interpretatie van veel gedeelten werd door hem echt anders gedaan en dat heeft ons als groep aangezet tot nadenken.
Het was te veel informatie om hier goed weer te geven, maar als je/u bent geïnteresseerd, vraag dan gerust iemand van de groep nog eens naar deze avond! Iedereen was enthousiast en geboeid en het verhaal van Daniel heeft tot veel onderlinge gesprekken geleid.

Na een gezamenlijk afzakkertje in de lobby van het hotel, was het weer tijd voor bed. Wat een lange, maar boeiende dag was het weer! Op naar de dinsdag..